Na slici je predstavljen čovek koji je leđima okrenut od posmatrača. On je blago povijen nad prizorom na kome je predstavljen sto bez oslonca na kome se nalazi grad od poređanih karata koji svakog časa može biti urušen, a deo je već načet. Slika je metafora tragične čovekove sudbine i egzistencije, njegovog neizvesnog položaja u savremenom svetu, kao i utopistički pogled na socijalističko društvo. Zagledan nad poređanim kartama kao da pokušava da pronikne u svoju sudbinu, u svoju budućnost. Iza prikaza čoveka sa slike može se prepoznati sam umetnik koji skriva svoje lice od posmatrača, jer nema šta da iskaže usled beznadežnosti i tragične slike savremenosti koja se nalazi pred njim.