Petar (Pero) Dragila rođen je 1907. godine u Slavoniji, u Hrvatskoj. Završio je Isusovačku klasičnu gimnaziju u Osijeku. Nakon mature, počeo je da radi kao učitelj u jednom slavonskom selu. Još od svoje mladosti je bio simpatizer radikalne levice. Godine 1937., postao je član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Tokom Drugog svetskog rata, Dragila nije učestvovao u partizanskim jedinicama, ali je bio aktivan u ilegalnom komunističkom pokretu. Godine 1944., postaje član Anti-fašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ). U martu 1945., postaje major državne bezbednosne agencije, Odeljenje za zaštitu naroda – OZNA za Slavoniju. Njegov zadatak bio je da stvori mrežu agenata u zemljama u okruženju (Italiji, Slobodnoj Teritoriji Trsta, Austriji i Mađarskoj), infiltrira se u političke izbeglice i traga za ratnim zločincima.  U zagrebačkom štabu OZNE upoznao je svoju buduću suprugu Dušanku.

Godine 1946., bračni par Dragila je poslat u Vašington da radi u diplomatskoj misiji. Pero Dragila je zvanično radio kao sekretar jugoslovenske ambasade u Vašingtonu. Nezvanično je bio uključen u špijunske aktivnosti kao zamenik šefa Uprave državne bezbednosti – UDBE kako bi nadgledao organizacije jugoslovenskih emigranata u Sjedinjenim Američkim Državama i Kanadi. 

Rezolucija Informbiroa iz 1948. godine bila je iznenađenje za Dragilu. Međutim, on je doneo odluku da podrži internacionaliste i njihovu politiku u skladu sa Informbiroom i Sovjetskim Savezom. S obzirom da je njegova funkcija u jugoslovenskoj državnoj administraciji bila političke prirode, bio je prinuđen da dâ ostavku. U avgustu 1948., stigao je u Prag zajedno sa drugim jugoslovenskim diplomatama koji su zauzeli pro-sovjetski stav.

Pero Dragila je bio jedan od organizatora grupe jugoslovenskih informbiroovskih emigranata u Pragu. Sve do 1954., Dragila je bio jedan od vodećih i najuticajnijih članova ove grupe, kao i urednik novinskog lista „Nova borba”, a vodio je i emisiju na jugoslovenskom emigrantskom radiju u Pragu. Ipak, s obzirom na njegov dotadašnji rad u UDBi, njegova glavna uloga među jugoslovenskim informbiroovcima postala je obaveštajne prirode, starajući se da se špijuni ne infiltriraju u organizaciju.

Kada su aktivnosti jugoslovenske informbiroovske emigracije obnovljene tokom 1970-ih, što je dovelo do formiranja nove ilegalne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ), Dragila je postao član partijskog Centralnog komiteta. Zajedno sa svojom suprugom Dušankom i Ivanom Sinanovičem, rukovodio je takozvanom praškom ćelijom nove KPJ, koja je postala centar za proizvodnju i distribuciju ilegalnog propagandnog materijala namenjenog za Jugoslaviju. Pero i Dušanka Dragila bili su glavni autori letaka, koji su ilegalno štampani i slati u Jugoslaviju sve do 1976. godine. Ovi leci danas čine kolekciju „Jugoslovenski informbiroovci u Pragu”.

Pero Dragila se nikada nije odrekao svojih radikalno levičarskih stavova. Od Rezolucije Informbiroa 1948. godine, delovao je kao principijelni i istrajni anti-titoista. Jugoslovenske vlasti ga nikada nisu uhvatile. Proveo je ostatak života u Pragu.