Zbirka Ljubomira Tadića je zaostavština istaknutog profesora univerziteta, intelektualca i kritičara jugoslovenskog režima. Kolekcija koja se nalazi u Arhivu Jugoslavije je značajna, jer obuhvata obilje materijala koji se odnosi na društveno-političko delovanje Tadića tokom više od pola veka njegovog angažmana.
Ljubomir Tadić je 1968. godine bio jedan od predvodnika studentskog protesta u Beogradu, kada počinje period njegovih sukoba sa vlašću. Bio je i jedan od beogradskih praksisovaca. „Praksisovci” su bili filozofi tzv. "stvaralačkog", nedogmatskog marksizma, koji je osnovan početkom 1960-ih godina u Jugoslavjiji. Sve to je rezultiralo njegovim udaljavanjem sa fakulteta početkom 1975., zajedno sa još sedmoro profesora i asistenata, koji su označeni kao „moralno-politički nepodobni”. Od 1976. Ljubomir Tadić učestvuje u radu tek pokrenutog Otvorenog univerziteta.
Naredne godine, Tadić dobija ponovo zaposlenje, sada kao naučni savetnik u „Centru za filozofiju i društvenu teoriju”, osnovanom 1981. u okviru postojećeg Instituta društvenih nauka. Ovaj centar će postati mesto na kojem će se tokom 1980-ih okupljati intelektualna demokratska opozicija jugoslovenskom sistemu, a kasnije i Miloševićevom režimu.
Ljubomir Tadić bio je jedan od pokretača „Odbora za zaštitu slobode misli i izražavanja“, osnovanog 1984. zajedno sa Dobricom Ćosićem. Rad odbora, koji je okupljao uglavnom intelektualce iz Beograda, privukao je pažnju javnosti narednih godina zahvaljujući objavljivanju dva teksta - "Predlog za ukidanje neopravdanih ograničenja sloboda i prava" (1985) i "Predlog za uspostavljanje vladavine prava" (1986). Odbor je vršio pritisak na vlast i javnost preko skupljanja peticija u čijem je potpisivanju učestvovalo na stotine jugoslovenskih intelektualaca. U početku je Odbor principijelno stajao u odbranu svih kritičara vlasti bez obzira na nacionalnu pripadnost, ali se krajem 1980-ih, kada je započela kriza sistema, počinje sve više baviti drugim temama, odnosno nacionalnim pitanjem u Jugoslaviji.
Tadić je 1985. postao dopisni član SANU, dok je za redovnog člana izabran 1994. godine.
U vreme raspada Jugoslavije, Ljubomir Tadić je bio angažovan u demokratskoj opoziciji i jedan je od 13 osnivača Demokratske Stranke u decembru 1989. godine. Njegov sin, Boris Tadić, bio je predsednik Demokratske Stranke i Predsednik Srbije od 2004-2012.
Zbirka Ljubomira Tadića obuhvata trinaest celina i grubo ih možemo podeliti na dva dela; jedan koji se odnosi na privatna pitanja u kojem se nalaze lični dokumenti (1935-1997), odlikovanja, priznanja nagrade (1947-1996), porodica (1940-1999) i radni odnos (1960-1991), dok se u drugoj celini nalaze najvažniji delovi zbirke koje se odnose na autorov akademski i politički angažman počev od ranih 1960-ih godina pa sve do pred kraj života.
Jedna od najvrednijih celina je ona pod rednim brojem V u kojoj se nalaze materijali vezani za progone, presude i osude u periodu od 1960-1986. Pored toga, važne su arhivske celine VI, VII i VIII koje se odnose na podršku naučne i kulturne javnosti i javnog mnjenja aktivnostima Ljubomira Tadića; zatim na Odbranu drugih ličnosti koje su istupale protiv režima u periodu od 1968-2009, i na celinu pod nazivom - Politički angažman, aktivnost u udruženjima i redakcijama časopisa, komentarima strane štampe (1974-2007). U zbirci se pored svega navedenog nalaze i objavljeni radovi Tadića (monografije i članci), lična korespondencija, druge beleške i dokumenti, kao i fotografije.
2009. godine zbirka dolazi u Arhiv Jugoslavije i tada nastaje kao zbirka. Pre toga je bila samo privatna zbirka u kući familije Ljubomira Tadića i nije bila dostupna za javnost.
