Savo Brković (1906-1991.) bio je crnogorski političar, narodni heroj i publicista. Brković je rođen u siromašnoj porodici zemljoradnika. Postao je član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) 1924. godine, gde je obavljao različite aktivnosti – od rada sa omladinom i pisanja za partijske novine do administrativnog rada i učestvovanja u partizanskim jedinicama tokom Drugog svetskog rata, u kojima je imao vodeći položaj. Zahvaljujući vojnom angažmanu, Brković je primio nekoliko jugoslovenskih priznanja, uključujući Partizansku spomenicu 1941. i Orden narodnog heroja.
Godine 1945., Brković je postavljen za šefa Odeljenja za zaštitu naroda – OZNA (bezbednosna agencija Jugoslavije između 1944. i 1946.) za Crnu Goru, a aprila 1946. imenovan je za ministra unutrašnjih poslova u prvoj vladi Narodne Republike Crne Gore. Bio je na toj dužnosti do 31. decembra iste godine, nakon čega je bio ministar pravde, pa zatim ministar građevine. Od kraja 1940-ih, nalazio se na više istaknutih političkih pozicija u Crnoj Gori.
U posleratnom periodu, Brković je nastavio sa novinarskim aktivnostima, kojima je počeo da se bavi tokom svog ilegalnog partijskog rada, i sarađivao je sa dnevnim listom „Pobjeda”. Njegov publicistički rad mahom se sastojao od pisanja o istoriji Crne Gore.
Godine 1974., Brković je objavio knjigu „O postanku i razvoju crnogorske nacije”, u kojoj je pokušao da objasni etničko poreklo Crnogoraca. Zbog toga je sumnjičen za crnogorskog nacionalistu, te se sam distancirao od Saveza komunista Jugoslavije. Bez obzira na to, sebe je i dalje smatrao komunistom.
Godine 1988. Brković je objavio knjigu „Etnogenezofobija”, koja je sadržala nešto razvijenije teze iz njegove prve knjige, ali i otvorenu kritiku velikosrpskog nacionalizma, koji su u to vreme sve više propagirali čelnici srpskih komunista i intelektualci. To je za posledicu imalo da Savo Brković bude isključen iz Saveza komunista Jugoslavije i javno diskreditovan kao crnogorski nacionalista.
