„Film „Manijak 7001“, snimljen na glavnoj sceni „Tribine mladih“ decembra 1970. godine ili početkom januara 1971, Boško je realizovao u saradnji sa Miroslavom Mandićem. U međusobnoj simulaciji rediteljsko (Miroslav) glumačke (Božidar) saradnje i interakcije, koristeći se parateatarskim iskustvima, akteri filma vrše simulaciju homoseksualnog čina uz prateći natpis MAMA koji se pojavljuje tokom odnosa. Igraju se i konja (Božidar jaše Miroslava), drže govore (film je bez tona), simuliraju strojev korak...
Centralni medij ovog „nastupa“, međutim, nije sam film niti njegovo snimanje – već umetnikovo telo koje postaje vlastiti medij(um). U ovom slučaju reč je o nagom muškom telu (tokom čitavog filma Boško je potpuno nag) koje je u tadašnjoj socijalističkj kulturi doživljavano kao prvorazredan eksces i skandal sam po sebi. Jedan od tabua tadašnje jugoslovenske kulture svakako je bilo i pitanje homoseksualnosti o kojoj ova generacija umetnika takođe direktno progovara. U filmu „Manijak 7001“ sve navedeno dodatno je akcentovano i na jezičkoj ravni, tako što se gledaocu u vidu političke parole u jednom trenutku predočava izjava: KURAC NIJE MEDIJ. Na kraju se može reći kako film „Manijak 7001“ umnogome predstavlja sintezu različitih iskustava i strategija, inače karakterističnih za delatnost novosadskog konceptualnog kruga, koje se odnose na korišćenje ekscesa, skandala pa i (političkog) incidenta unutar umetničkog čina, kao reakcije mladih umetnika na različite vrste estetsko-birokratskih pritisaka kojima se tih godina bili izloženi.“ (Milenković, 2015, str. 25, 27) Akcija nije bila javna, tako da su reakcije javnosti tada izostale, a film je prikazan mnogo godina kasnije.