COURAGE

povezivanje zbirki

Zbirka dokumenata, publikacija i ostalih materijala, sociologa Nebojše Popova, formirana je kao posebna arhivska jedinica, odnosno fond, još sa vreme života autora zbirke. Zbirka Nebojše Popova predata je na čuvanje i arhiviranje Istorijskom arhivu Beograda 2007. godine, a za istraživanje je dostupna od 2008. godine. 

Godine 2009. objavljena je još jedna publikacija „Trajnog časa umetnosti“ pod nazivom „Za ideju – protiv stanja: analiza i sistematizacija umetničkog stvaralaštva Želimira Žilnika“ (eng. For an idea – against the status quo: Analysis and Systematization of Želimir Žilnik’s Artistic Practice), dvojezična knjiga eseja i DVD o metodi snimanja i rada (kreiranje story board-a, rad na terenu) s filmskim insertima koji su analizirani u esejima. Po rečima Zorana Pantelića „to je jedan krug autora koje smo smatrali relevantnima i koji mogu da nam pomognu da iskoračimo iz provincijalne strukture“. Žilnik je protagonista „Neoplante“ u njenih prvih pet godina i jedan od retkih svedoka tog vremena koji je i dan danas aktivan. Dosta pomaže u radu kuda.org, jer se kroz saradnju i razgovor s njim mogu rekonstruisati događaji.

Projekat „Za ideju – protiv stanja: analiza i sistematizacija umetničkog stvaralaštva Želimira Žilnika“ predstavlja deo dva istraživačka projekta: „Trajni čas umetnosti“ Centra_kuda.org koji se bavi analizom umetničkih praksi neoavangardnog pokreta u Novom Sadu, i regionalnog projekta „Političke prakse (post-) jugoslovenske umetnosti“, u kojem kuda.org učestvuje zajedno sa partnerskim organizacijama WHW iz Zagreba, Prelom Kolektiv iz Beograda i SCCA/pro.ba iz Sarajeva.

Knjiga „Uvod u prošlost“ objavljena je samo na srpskom, tj. hrvatskom jeziku, dok je ideja bila da se objavi i verzija na engleskom. Snimljen je intervju sa Želimirom Žilnikom u trajanju od 22 sata, a Boris Buden je odabrao delove kao „inicijalne okidače“ za svoje eseje. Nastao je pseudo-dijalog iz snimljenog intervjua, nakon čega sledi analitička forma samog Budena, kojeg kuda.org smatra vrlo značajnim saradnikom.

Lična biblioteka nalazila se u vlasništvu Z. Đinđića do atentata 2003. godine. Potom se nalazila u vlasništvu porodice Đinđić sve do momenta kada je predata Fondaciji Z. Đinđića 2009. godine (prvi deo) i 2016. (drugi deo). U saradnji sa Narodnom bibliotekom 2008. godine je urađena katalogizacija, odnosno popis svih knjiga i Narodna biblioteka je vlasnih kataloškog indeksa. Knjige se čuvaju u Fondaciji Zoran Đinđić, ali upravljačka prava nad zbirkom dele Narodna biblioteka i fondacija.